Wytwarzanie energii nie zawsze było tak proste, jak może nam się to dzisiaj wydawać. Wielu naukowców poświęcało swój czas, by rozwiązać ten problem. Za wynalazcę maszyny parowej powszechnie uważany jest James Watt.
W 1763 roku udoskonalił on zbudowany wcześniej przez Thomasa Newcomena atmosferyczny silnik parowy. Jak działały te historyczne mechanizmy? Ich kluczowym elementem był z całą pewnością tłok. Wprawiano go w ruch za pomocą pary, wpuszczanej naprzemiennie do przedniej i tylniej części cylindra.
Korbowód przenosił wytworzoną energię na wał korbowy i koło zamachowe. W maszynach montowano także regulator odśrodkowy, który miał stabilizować ich obroty. Oczywiście dla funkcjonowania silników tego typu konieczne było wytwarzanie pary.
W tym celu doprowadzano znajdującą się w kotle wodę do wrzenia, poprzez podgrzanie jej za pomocą węgla lub drewna. Już od dawna nie buduje się klasycznych maszyn parowych. Stopniowo rezygnowano z ich produkcji ze względu na ich dużą, niepraktyczną masę i niskie obroty pracy.
Jako wadę tego typu rozwiązań podaje się również konieczność wykorzystywania dodatkowego urządzenia, czyli kotła niezbędnego do wytwarzania pary.
Klasy energetyczne
Zrezygnuj z opcji czuwania
Jakie są typy elektrowni wiatrowych